Siwienie włosów - co robić?

Mimo, iż siwienie włosów przypisywane jest przez nas zwykle osobom starszym, może ono wystąpić już znacznie wcześniej. Od czego uzależnione jest więc to, że w innym wieku, odkrywamy na głowie swój pierwszy, siwy włos? Otóż praca melanocytów (komórek produkujących barwniki odpowiedzialne za kolor naszych włosów) u każdego z nas wygląda nieco inaczej. Melanocyty pracują najwydajniej w okresie 25 roku życia, zaś 5 lat później człowiek zaczyna nieznacznie siwieć. Po 40 roku życia siwienie staje się bardziej zauważalne, natomiast po upływie kolejnych dwóch dekad, zmienia ono prawie całkowicie kolor naszych włosów. Wszystko dotyczy oczywiście statystycznego człowieka, z którym wcale nie musimy mieć zbyt wiele wspólnego. Na to, w jakim wieku nasze włosy zaczynają siwieć, ogromny wpływ mają również predyspozycje genetyczne, które nie zawsze są dla nas korzystne. Nierzadko proces siwienia może zostać przyspieszony stresem czy też na przykład chorobą i przyjmowanymi w jej trakcie środkami farmakologicznymi, które mogą osłabiać pracę melanocytów.Jeśli chcesz wiedzieć więcej skorzystaj z pomocy trychologa:  http://gabinettrychologii.pl/

Leczenie łysienia androgenowego

Łysienie androgenowe jest poważnym schorzeniem, na które, wielokrotnie z przyczyn genetycznych, cierpi dziś naprawdę wiele osób. Niestety obecnie nie ma leku, który potrafiłby zwalczyć tą chorobę całkowicie. Przełom w leczeniu łysienia androgenowego był całkowicie przypadkowy. Zauważono, że chorzy leczeni, za pomocą specyfiku o nazwie minoksidil, na nadciśnienie tętnicze, wykazują wzmożony porost włosów. Dziś preparat ten, chorzy na łysienie androgenowe, stosują miejscowo. Efekt takiego dozowania widoczny jest po kilku miesiącach, a jego trwałość ma miejsce tylko wówczas, gdy chory nie przerywa kuracji. Odstawienie specyfiku jest równoznaczne z ponownym wypadaniem włosów i powróceniem choroby z pierwotnym nasileniem. Brak środka, który mógłby całkowicie zapobiec występowaniu łysienia androgenowego, jest dzisiaj ogromnym problemem. Leczenie jest jednak konieczne, co związane jest głównie z powodami psychologicznymi- brak włosów- zwłaszcza u kobiet, jest przyczyną wielu załamań nerwowych i stanów depresyjnych.